Inteligencja ponad wszystko - "Gra Endera".

Rok 2013 przyniósł nam do tej pory kilka naprawdę porządnych produkcji sci-fi. Do ich grona wypadałoby zaliczyć chociażby „Pacific Rim”, „W Ciemność. Star Trek”, „Niepamięć”, „Elizjum”, „Riddicka” czy „Grawitację”. O wszystkich tych filmach możecie przeczytać teksty na moim blogu. Jednakże ja nie o tym. Głównym tematem jest „Gra Endera”. A konkretnie film na podstawie książki Orsona Scotta Carda, która to określana jest mianem jednej z najlepszych powieści science fiction ostatnich kilkudziesięciu lat. Książki nie czytałem więc ciężko mi się będzie w jakikolwiek sposób odnieść do niej w tej recenzji. Będzie to ocena bazująca tylko i wyłącznie na moich odczuciach po kinowym seansie tegoż filmu. Filmu za którego reżyserię odpowiada Gavin Hood. Gość, który powiedzmy sobie szczerze spieprzył „X-Men Geneza: Wolverine”. Trochę się bałem tego co dostanę po jego nowym dziele, lecz z czystym sumieniem oświadczam, że Hood wyciągnął wnioski po poprzedniej porażce i stworzył naprawdę bardzo dobrą adaptację powieści Scotta Carda.

            O czym opowiada film? Otóż ukazuje nam Ziemię, rok 2070. Ludność naszej planety żyje w ciągłym strachu przed ponownym atakiem owadopodobnych kosmitów zwanych  Formidami. Ich pierwszy atak o mało nie skończył się klęską ludzkości. Bohaterem, który uratował naszą rodzimą planetę był genialny dowódca Mazer Rackham (Ben Kingsley), który poświęcił się dla dobra sprawy. Ludzkość jednak nie zamierza czekać na atak bezczynnie. Postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wyszkolić elitarną jednostkę szalenie inteligentnych dowódców, którzy poprowadziliby armię w walce z przeciwnikiem. Wybór pada na najmłodszych. To właśnie dzieci, te najinteligentniejsze, szkolone są w specjalnych Szkołach Bojowych. Od najmłodszych lat wpajane są im taktyki bojowe oraz brak okazywania litości dla przeciwnika i wykorzystywanie wszystkich jego słabości. Brzmi to dosyć niedorzecznie, ale w filmie wypada naprawdę bardzo dobrze.

            Głównych bohaterem „Gry Endera” jak sam tytuł wskazuje jest Andrew „Ender” Wiggin (Asa Butterfield). Polskiego pochodzenia chłopiec, zwany również „Trzecim”, ponieważ był trzecim w kolejności dzieckiem Wigginów. W czasach po inwazji państwa pozwalały rodzinom na posiadanie tylko dwojga dzieci. Jednak Ender dostał los na loterii troszkę dzięki swojemu starszemu rodzeństwu, które to przejawiało nadzwyczajne zdolności. Rządzący pokładali ogromną nadzieję w tym, że Ender poprowadzi ich wojska w walce z nieprzyjacielem. I nie mylili się. Ten dzieciak jest genialny! Asa Butterfiel który wcielił się w głównego bohatera, naprawdę w bardzo dobrym stylu ukazał postać Endera. Jego ewolucję z szarej myszki, w prawdziwego przywódcę. Najpierw małej jednostki w Szkole Bojowej. Następnie przywódcę stojącego na czele potężnej armii ludzkości. W świetny sposób odegrał emocje jakie kłębiły się w bohaterze. Wola walki, lęk przed nieprzyjacielem, smutek czy rozczarowanie. Niczego tej postać tak naprawdę nie zabrakło. 16 latek poradził sobie z ciężarem głównej roli i chwała mu za to.

            Reszta młodej ekipy również odegrała swoje role bez jakichkolwiek zastrzeżeń. Moją uwagę przykuły dwie postacie. Przyjaciółka Endera, czyli Petra. Wcielająca się w nią Hailee Steinfield ma już za sobą nominację do Oscara i zaręczam Wam, że ta młoda dama dopiero się rozkręca. Drugą młodą postacią, która zasługuje na uwagę jest Bonzo, grany przez Moisesa Ariasa. Chłopak ma w sobie ogromne pokłady charyzmy i idealnie pasuje do takich niekonwencjonalnych postaci jaką jest jego bohater, czyli największy rywal Endera w Szkole Bojowej. Dał on już popis swoich umiejętności w tegorocznym filmie „Królowie Lata”. W „Grze Endera” tylko potwierdza, że grać to on potrafi i to bardzo dobrze. Chyba nie muszę Was uświadamiać w tym, że Harrison Ford w roli pułkownika Hyruma Graffa oraz Sir Ben Kingsley wcielający się w Mazera Rackhama, odegrali swoje role w należyty, pełen profesjonalizmu sposób.

            Ogromnie ważnym elementem filmu jest oprawa audiowizualna. Z tego co wiem, efekty specjalne do tej produkcji powstawały już na 3 lata przed rozpoczęciem zdjęć. Przekłada się to na wspaniałą jakość efektów jakie dane jest nam zobaczyć w filmie. Podczas seansu nie było choćby jednego momentu w którym pomyślałem sobie, że coś tu wygląda sztucznie. Wprost przeciwnie. Jestem gotów uwierzyć, że wszystko co dane mi było ujrzeć nie jest tworem komputera, a istnieje naprawdę. Drugim ważnym elementem o którym wspomniałem jest ścieżka dźwiękowa. Jej autorem jest Steve Jablonsky. Kompozytor spisał się bardzo dobrze tworząc naprawdę świetną oprawę muzyczną. Mamy tu różnorodną gamę utworów. Od spokojnych, po te bardziej dynamiczne, wręcz wyniosłe. Także jeśli chodzi o sprawy techniczne to „Gra Endera” prezentuje się wprost wyśmienicie. Co ja bym dał, żeby większość produkcji prezentowało chociaż zbliżony poziom.

            Krótko podsumowując. Jak wspomniałem, rok 2013 dał nam naprawdę sporo produkcji sci-fi, jednak „Gra Endera” w moim odczuciu wybija się do ścisłej czołówki gatunku. Film okazał się być dziełem niezwykle dojrzałym i przemyślanym, nie skupiającym się tylko i wyłącznie na widowiskowości. W należyty sposób została ukazana przemiana głównej postaci. Mamy tu idealny przykład ewolucji od zera do bohatera. Bohatera pisanego dużymi literami. Takiego o którym będą mówić następne pokolenia. Nowy film Gavina Hooda jest to jeden z lepszych tytułów jakie widziałem w tym roku. Zdecydowana czołówka sci-fi 2013!